Etats Généraux
Etats Généraux, Fransa’da 1302’den 1789’a kadar var olan bir parlamentoydu. Üç ayrı meclis veya “emir”den oluşuyordu: soylular, din adamları ve üçüncü sınıf (ortaklar). Etats Généraux, kral tarafından toplandı ve genellikle vergileri onaylamak, yasaları yapmak ve krala tavsiyede bulunmak için kullanıldı.
Tarihçe
Etats Généraux’in kökenleri 13. yüzyıla kadar uzanmaktadır. O zamanlar, kral, vergileri onaylamak ve yasaları yapmak için soyluları ve din adamlarını düzenli olarak topluyordu. Üçüncü sınıf, 14. yüzyılda Etats Généraux’e eklendi.
Etats Généraux, 16. ve 17. yüzyıllarda giderek daha az sıklıkla toplandı. Bunun nedeni, kralların mutlak gücünün artmasıydı. Kral XIV. Louis, 1614’ten 1789’a kadar Etats Généraux’i hiç toplamadı.
1789 Etats Généraux
1789’da, Fransa mali bir kriz içindeydi. Kral XVI. Louis, vergileri artırmak için Etats Généraux’i toplamak zorunda kaldı. Etats Généraux, 5 Mayıs 1789’da Versay’da toplandı.
Üçüncü sınıf, Etats Généraux’te soylular ve din adamlarından daha fazla temsilciye sahipti. Bu, üçüncü sınıfın vergilerin artırılmasına karşı oy kullanabileceği anlamına geliyordu.
17 Haziran 1789’da, üçüncü sınıf, Ulusal Meclis’i kurmak için Etats Généraux’ten ayrıldı. Ulusal Meclis, Fransa’nın yeni anayasasını yazmakla görevlendirildi.
14 Temmuz 1789’da, Parisliler Bastille Hapishanesi’ni bastı. Bu olay, Fransız Devrimi’nin başlangıcıydı.
Etats Généraux’in Mirası
Etats Généraux, Fransa’nın demokrasisinin gelişmesinde önemli bir rol oynadı. Üçüncü sınıfın Etats Généraux’teki temsili, halkın hükümette söz sahibi olmasının ilk adımıydı.
Etats Généraux, Fransız Devrimi’nin başlamasında da rol oynadı. Üçüncü sınıfın vergilerin artırılmasına karşı oy kullanması, kralın mutlak gücüne karşı bir meydan okumaydı.
Etats Généraux, bugün Fransa’nın demokrasisinin temel taşlarından biridir. Üçüncü sınıfın Etats Généraux’teki temsili, halkın hükümette söz sahibi olmasının ilk adımıydı. Etats Généraux, Fransız Devrimi’nin başlamasında da rol oynadı. Üçüncü sınıfın vergilerin artırılmasına karşı oy kullanması, kralın mutlak gücüne karşı bir meydan okumaydı.